STOMADENT

Próchnica jest wywołana przez czynniki zewnętrzne, które prowadzą do rozpadu tkanek zębów oraz powstania w nich ubytku. Głównymi czynnikami wywołującymi próchnicę są tzw. płytka nazębna, czyli stale odkładający się osad, będący doskonałym podłożem dla rozwijających się bakterii, oraz zawarte w pożywieniu węglowodany. W obrębie płytki przebiegają procesy polegające na przetwarzaniu węglowodanów w kwasy, które uszkadzają tkanki zęba.

Początkowo próchnica może pojawiać się na zębach w postaci przebarwienia. W późniejszym okresie dochodzi do rozpadu tkanek twardych zęba i powstaje ubytek. W tym czasie pojawia się nadwrażliwość na bodźce chemiczne (słodkie!), termiczne (zmiana temperatury!) i mechaniczne. Następny etap to zakażenie miazgi zębowej powodujące jej zapalenie odwracalne lub nieodwracalne. Występuje wtedy ból, początkowo niewielki i przemijający, potem długotrwały i uporczywy. Zapalenie miazgi doprowadza do jej martwicy, a w konsekwencji do zniszczenia wierzchołkowej części zęba. Jeśli w ciągu pierwszych dwóch dni od pojawienia się kilkuminutowych ataków bólu samoistnego nie zgłosimy się do stomatologa, musimy być świadomi, że zwłoka taka doprowadzi do konieczności leczenia kanałowego.

W związku z tym, w walce z próchnicą zębów szczególne znaczenie ma profilaktyka. Powinno się ją zacząć już w okresie płodowym (w czwartym miesiącu ciąży rozpoczyna się mineralizacja zębów mlecznych, w drugiej połowie ciąży - zębów stałych). Profilaktyka próchnicy to przede wszystkim dieta, należy jeść produkty wartościowe pod względem odżywczym (mleko i jego przetwory, surowe warzywa). Innym ważnym sposobem zapobiegania próchnicy jest właściwa higiena jamy ustnej i zębów, która powinna polegać nie tylko na systematycznym oczyszczaniu zębów, usuwaniu resztek pożywienia, osadu i drobnoustrojów, ale także na masowaniu dziąseł, które pobudza szybsze krążenie krwi w tkankach przyzębia.

Równie częste jak choroby zębów są choroby przyzębia. Przyczyną ich powstawania jest, podobnie jak w próchnicy, bakteryjna płytka nazębna. Już zwykle parę godzin po dokładnym umyciu zębów pojawiają się złogi nazębne, szczególnie w okolicy szyjki zębów. Jeżeli taki złóg nie zostanie usunięty może stać się przyczyną powstania kamienia. Kamień nazębny najczęściej odkłada się na powierzchni językowej zębów dolnych oraz na powierzchniach policzkowych górnych zębów trzonowych. Utrzymujący się kamień może być przyczyną stanów zapalnych dziąseł, obnażenia szyjek zębów, ich korzeni, rozchwiania całych zębów.